سیزدهمین وزیر اقتصاد کیست؟/ طیب نیا در یک قدمی صور اسرافیل

کد خبر: 45667
|
12:09 - 1392/05/13
نسخه چاپی
علی طیب نیا در صورت اخذ رأی اعتماد از مجلس بعنوان سیزدهمین وزیر وارد خیابان صور اسرافیل (ساختمان وزارت امور اقتصادی و دارایی) خواهد شد.


به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، عصر امروز و ساعت 16 مراسم تحلیف رئیس جمهور ایران رسماً با حضور سران داخلی و خارجی کشور در بهارستان برگزار می شود.

پیش از این اعلام شده بود که آقای روحانی در مراسم تحلیف لیست کابینه را به علی لاریجانی رئیس مجلس تقدیم خواهد کرد؛ از همین رو امروز خبرگزاری تسنیم به فهرست قطعی کابینه یازدهم دست یافت که براساس آن برای وزارت امور اقتصادی و دارایی علی طیب نیا نهایی شده است.

طیب نیا در صورت دریافت رأی اعتماد از مجلس بعنوان سیزدهمین وزیر وارد وزارت امور اقتصاد و دارایی خواهد شد؛ تا کنون وزرای اقتصادی ایران آقایان علی اردلان، ابوالحسن بنی صدر، حسین نمازی، محمد جواد ایروانی، محسن نوربخش، مرتضی محمدخان، حسین نمازی، طهماسب مظاهری، سید صفدر حسینی، داوود دانش جعفری، حسین صمصامی مزرعه آخوند (سرپرست) و سید شمس‌الدین حسینی بوده‌اند.

* طیب نیا کیست؟

علی طیب‌نیا متولد 16 فروردین 1339 در اصفهان و دارای دکترای اقتصاد است. وی یک دانشگاهی است که به کابینه یازدهم راه پیدا کرده و در رزومه خود استاد دانشگاه
و عضویت در هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه‏‎ تهران، ‎‏گروه اقتصاد اجتماعی را دارد.

وی پس از دریافت مدارک کارشناسی و کارشناسی ارشد اقتصاد نظری در سال‎های ‎‏1364‏‎ و ‎‏1367‏‎ بلافاصله در سال 1372 دکتری تخصصی خود را با موضوع رساله "تورم ساختاری در ایران" از دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران گرفت، و پس از عضویت در هیئت علمی ‎‏گروه اقتصاد اجتماعی همان دانشکده به تدریس مشغول شد.

طیب نیا از سال 1373 به عنوان دبیر کمیسیون اقتصاد دولت وارد کار اجرایی در سطح کلان اقتصاد ایران شده‌ است. تخصص وی در حوزه‌های بخش عمومی، پول، سیاست‌های پولی، سیاست‌های مالی و مالیاتی و برنامه‌ریزی اقتصادی است.

وی در کنار بیش از دو دهه تدریس در حوزه‌های مذکور اقتصاد و راهنمایی بیش از 110 رساله دکتری و پایان‌نامه کارشناسی ارشد، سابقه حضور مستمر و کارشناسانه در قالب سیاست‌گذار و تصمیم‌ساز اقتصادی در سه دولت اخیر جمهوری اسلامی ایران را دارا است.

سابقه اجرایی وزیر پیشنهادی حسن روحانی برای وزارت امور اقتصادی و دارایی به شرح زیر است؛

دبیر کمیسیون اقتصاد هیات دولت در دولت‌های پنجم تا هشتم، عضو شورای پول واعتبار‏ (‎1381-1388)، معاون هماهنگی امور اقتصادی و فنی‏‎,‎‏معاون هماهنگی امور فنی و اقتصادی نهاد ریاست جمهوری (1386‏‎-‎‏1384‏‎)، کارشناس ارشد سازمان بهره‎وری آسیایی (‎‏1387‏‎-‏‎(1386، معاون اقتصادی سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور (1385-1384)، عضو شورای پژوهشی نهاد ریاست جمهوری (1384-1383)،‏معاون طرح و بررسی نهاد ریاست جمهوری با سابقه حضور چهار ساله،عضو شورای پژوهشی سازمان امور مالیاتی کشور، مدیر گروه اقتصاد نظری دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و مدیر گروه اقتصاد اجتماعی- نهادی دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران.

* نگاهی به دید اقتصادی وزیر احتمالی وزارت اقتصاد

وی در اظهاراتی درباره همت جهادی برای خروج اقتصاد از وضعیت فعلی و چگونگی عمل به جهاد اقتصادی اعلام کرده بود "مسلماً همه این عناصر در مفهوم جهاد اقتصادی مستتر است. اما به نظر می‌رسد که یک وجه عمده و اساسی جهاد اقتصادی در مجموعِ همه این بحث ها، مغفول باقی مانده و به آن، توجه جدی نشده است و آن، جنبه ایدئولوژیک و مذهبی جهاد اقتصادی است. جهاد اقتصادی از ریشه جَهد است و وقتی در باب مُفاعِله به عنوان مَصدر مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ معنای تلاش و کوشش بیشتر را دارد. ولی وقتی به جهاد به عنوان اسم نگاه می‌کنیم، معنای جنگ را خواهد داشت. به هر جنگی هم جهاد گفته نمی‌شود. آن جنگی جهاد است که مبتنی بر جهان‌بینی توحیدی و در دفاع از اصول دین و در دفاع از ارکان اصلی جهان بینی اسلامی‌یعنی توحید و نبوت و معاد صورت می‌گیرد. ما به هر جنگ و مبارزه‌ای جهاد نمی‌گوییم. جهاد دارای بار ایدئولوژیک است و مبانی ارزشی خاص خود را دارد. جهاد یکی از تعالیم اصلی اسلام است و از این جهت بر پایه‌های اصلی جهان بینی توحیدی مبتنی است. بنابراین، نمی‌شود مفهوم جهاد اقتصادی را مُنفک و جدا از سایر اجزای تفکر دینی و جهان بینی اسلامی‌و ایدئولوژی اسلامی‌مورد بررسی قرار داد."

وی ادامه داده است که "وقتی به دوران گذشته نگاه می‌کنیم -چه دوران قبل از انقلاب و چه سال-های بعد از انقلاب- می بینیم که برنامه‌هایی که برای پیشرفت اقتصادی کشور طراحی شده، عموماً بر پارادایم‌هایی مبتنی بوده اند که در محیط‌های خارجی و عمدتاً در کشورهای غربی و بعضاً در کشورهای جهان سومِ آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی ساخته و پرداخته شده اند. برنامه‌های بعد از انقلاب هم از این قاعده مستثنی نیست. آنها هم عموماً مبتنی بر پارادایم-های اقتصادی مرسوم است. به نظر می‌رسد که تلاش و کوشش در چارچوب پارادایم های مرسوم-که من در طی صحبت هایم سعی می‌کنم آن را توضیح دهم و تشریح کنم- نه با شرایط و ویژگی ها و عینیت‌ جامعه ایران، هماهنگی و ارتباط و مناسبت دارد و نه با مبانی ارزشی و دینی و فرهنگی و سنتی-تاریخی ایرانی ما. طبیعی است که تلاش و کوشش در چارچوب چنین پارادایم‌هایی را به هیچ وجه نمی‌ توان جهاد اقتصادی تلقی کرد"

به اعتقاد وی، "فهمی‌که من از جهاد اقتصادی دارم، این است که جهاد اقتصادی دلالت دارد بر برنامه‌ریزی و تلاش و کوششِ ایثارگرانه و مُجِدّانه‌ای که برای حل مشکلات اقتصادی کشور صورت می‌گیرد. دو رکن مهم و اساسی در جهاد اقتصادی، مشهود و آشکار است. یکی، جهان بینی و ایدئولوژی و نظام ارزشی اسلامی‌و در عین حال ایرانی است و دیگری، واقعیت های عینی جامعه ایران در زمانی است که ما الآن زندگی می کنیم که ویژگی‌های خاصی در این زمان و در این جامعه، حاکم و جاری و ساری است."

    نظر شما

    دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد

    پربازدیدترین ها