به گزارش اسلام آباد خبر ، به نقل ازشبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در پی گزارش‌های متاثر کننده‌ای که با محوریت افت تحصیلی و ترک تحصیل و جاماندن از تحصیل در فضای کشور و پس از 20 ماه تعطیلی مدارس منتشر شد، بازگشایی مدارس و آموزش حضوری ناگزیر شد. به ویژه آنکه برخی از گزارش ها حاکی از آن بود که در کشورهای دیگر در مدت زمان شیوع کرونا مدارس تعطیل نبوده اند.
این نکته با توجه به مهار نسبی سویه دلتا عزم دولت سیزدهم را برای بازگشایی مدارس جزم کرد. در این راستا تدابیر دولت سیزدهم در واردات چندده میلیونی واکسن و واکسیناسیون گسترده معلمان و دانش آموزان در کنار سایر اقشار و مشاغل جامعه برگ برنده ای بود که بستر بازگشایی را مهیا کرده است. اما نکاه متاثر کننده ظهور سویه اومیکرون و گسترش دامنه آن به داخل مرزهای کشورمان بود که به رغم کنترل مرزها و رصدهایی که توسط وزارت بهداشت و ستاد مقابله با کرونا و سایر متولیان صورت گرفت، این انگاره را قوت بخشید که پیک اومیکرون در کشور محقق نخواهد شد و اگر بر فرض محال این سویه به کشور وارد شود، هرگز منجر به درگیری نخواهد شد.
اما در کمال تعجب متاثر از این باورها نخستین ابتلای اومیکرون پس از حدود یک ماه از ظهور در افریقای جنوبی و در اوایل دی ماه سال جاری در کشورمان گزارش شد.
اما نکته متاثر کننده این بود که اومیکرون برخلاف سویه های پیشین خود گروه سنی 18- را درگیر می کند. به بیان دیگر دانش آموزان در مرکز سیبل اومیکرون و حمله این سویه عجیب قرار داشتند که به رغم تلاش وافر متولیان نظام آموزشی پس از حدود 40 روز از گزارش نخستین ابتلا در کشور براساس هشدارهایی که مجامع پزشکی جهان در رابطه با ابتلای انفجاری این سویه داده بودند، به یکباره کشور را درگیر کرد. و فاصله روزهای 13 تا 16 بهمن ماه شمار شهرهای قرمز کشور از 40 شهر به 120 شهر رسید که این نشاندهنده سرعت منحصربه فرد سرایت این واریانت عجیب است.
اومیکرون تیری زهرآگین در قلب نظام آموزشی
با این احوال شاید بتوان ادعا کرد که سویه اومیکرون تیری زهرآگین بود که به قلب نظام آموزشی فرود آمد؛ چرا که پیش از این سویه امید به بهبود وضعیت و جبران عقب ماندگی ها و افت تحصیلی بسیار زیاد بود. ضمن آنکه برنامه هایی جسته گریخته برای بازگرداندن تارکان و جاماندگان از تحصیل وجود داشت که متاسفانه با شیوع اومیکرون تمام برنامه ها وبرنامه‌ریزی‌ها بهم ریخت.
مسلم آنست که متولیان نظام آموزشی نمی توانند به بهانه شیوع اومیکرون مدارس را تعطیل و مشکلات و معضلات را به حال خود رها کنند. قدر مسلم وزیری که رای اعتماد می گیرد وزیر زمان آسایش و فراغت نیست و باید توان و تدبیر این را داشته باشد که در وقوع حوادث و رخداد بحران ها کشتی طوفان زده را به سرمنزل مقصود و ساحل امید برساند.
اما نکته متاثر کننده این است که در دولت های اخیر اکثر وزار کار رسانه و روابط عمومی را انجام داده اند و در بسیاری از مواقع تنها به طرح مشکل و بازگویی جزییات یک بحران بسنده کرده اند، فارغ از آنکه یک وزیر باید به رفع مشکل و حل بحران مبادرت کند و نه اطلاع رسانی و بازگویی بحران چرا که رسانه های قطعا از وزراء جامع تر و کامل تر و حرفه ای تر رخدادها را تشریح می کند. بنابراین انتظار می رود وزیر آموزش و پرورش هم در این بازه ای که کرونا سد راه پیشرفت نظام آموزشی شده و این معضل پیش از انتخاب او و برگزاری انتخابات و سال ها قبل از روی کار آمدن دولت جدید ظهور کرده و نمی توان ادعا کرد که توانی برای حل و فصل مسئله وجود ندارد و یا یگانه راه حل بحران وادار کردن دانش آموزان به حضور در سر کلاس های درس است و لاغیر که در این صورت خطرات چنین تصمیمی قطعا بیشتر از منافع آن یعنی جبران عقب ماندگی ها و افت تحصیلی است.
وزیر پیشین: ۶۰۰ هزار نفر تحصیل را رها کرده اند
مرداد ماه سال جاری و در واپسین روزهای عمر دولت روحانی خبری بصورت گسترده منتشر شد که حاکی از ترک تحصیل سه میلیون و500 هزار دانش آموز داشت. محسن حاجی میرزایی وزیر وفت آموزش و پرورش در روز 18 مرداد ماه1400 به این خبر واکنش نشان داد و به ایرنا گفته بود:آمار سه میلیونی مربوط به دانش آموزانی است که به گوشی هوشمند دسترسی نداشتند و نه آمار ترک تحصیل. مضاف بر اینکه این آمار مربوط به اوایل سال تحصیلی اخیر بوده که پس از آن با استفاده از روش‌های دیگر سعی در پیوستن این جمعیت به آموزش شده است.
وی در ادامه خاطر نشان کرده بود:غیر از دانش‌آموزانی که مشکل تامین تبلت و گوشی دارند، یک جامعه آماری ۶۰۰ هزار نفری شناسایی شد و با گفت‌وگوی حضوری مشخص شد که سه دهم درصد یعنی از هر هزار نفر سه نفر تحصیل را رها کرده‌اند که بیشتر آن‌ها در مناطق محروم هستند.
نماینده مجلس: 3میلیون و ۵۰۰ دانش آموز در آستانه ترک‌تحصیل
این در حالی است کهاحمد حسین فلاحیسخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در روز 27 دی 1399 در گفت و گو با ایلنا می گوید: آموزش درحال آسیب‌دیدن است؛ ۳ میلیون و ۵۰۰ دانش آموز در آستانه ترک تحصیل هستند.
با این احوال آخرین وزیر آموزش و پرورش دولت روحانی تنها اقدامی که در این راستا کرد پاک کردن صورت مسئله بود و مشکل نه تنها به قوت خودباقی ماند بلکه با ظهور اومیکرون هم شدت گرفت که بخاطر نبودن آماری موثق و متقن در چند ماهه گذشته نمیتوان آمار و ارقامی ارائه کرد.
«آموزش حضوری» مجالی برای فراموشی «آموزش مجازی»
با این وجود شاید شدت گرفتن بیماری کرونا و سرایت و رخداد پیک های کرونایی منجر به تعطیلی مدارس شود که از همان ابتدا آموزش مجازی به عنوان روشی برای تداوم کلاس های درس پیش بینی شد و شبکه شاد با فراز و فرودهای بسیاری با هدف ادامه کلاس ها در فضای مجازی راه اندازی شد. حتی بسیاری از مسئولان و کارشناسان تکامل این برنامه را بعد از مهار کرونا هم نافع دانستند؛ به ویژه برای جبران کمبود فضای آموزشی و اینکه خواه ناخواه ما نیز مانند سایر کشورها باید بستر نکنولوژیک را برای نظام آموزشی فراهم کنیم.
فراموشی شاد و مشکلات فنی این شبکه
با این وجود یکی از انتقاداتی که به وزارت آموزش و پرورش دولت سیزدهم وارد است تعلل و بی اعتنایی به آموزش مجازی و عدم تلاش برای بهبود وضعیت شبکه شاد بود. به گونه ای که در تمام مدتی که وزارت آموزش و پرورش در فروکش کردم پیک پنجم منتظر و مهیای بازگشایی مدارس بود، انگار به کلی شبکه شاد را فراموش کرده بود؛ حجت موجه این مدعا این است که در این مدت کوچکترین اشاره از سوی مسئولان نظام آموزشی به شبکه شاد و آموزش مجازی نشد و عرصه اخبار کشور هم شاهد این مدها است که حتی یک خبر در این زمینه منتشر نشد.
ضمن آنکه در بررسی های خبرنگار دانا که در گفت و گو با مدیران و معلمان مدارس تهران و برخی از شهرهای کشور صورت گرفت این نکته عاید شد که شبکه بطور خودکار برخی از دانش آموزان و حتی معلمانی را که در کلاس حضور دارند به گونه ای عجیب ریمو و حذف می کند!
آموزش‌و‌پرورش برای دانش‌آموزان تارک و بازمانده از تحصیل چه برنامه ای دارد؟
حال باید این سوال را خطاب به مسئولان آموزش و پرورش و سایر متولیان فرهنگی مطرح کرد که با توجه به مخاطراتی که اومیکرون برای دانش آموزان به همراه دارد و از سویی به رغم مشکلات فنی شبکه شاد واقعا تکلیف درس و مشق دانش آموزان چیست؟
آیا آموزش و پرورش دولت وقت در راستای بازگرداندن دانش آموزان تارک و بازمانده از تحصیل دولت قبل برنامه ای دارد یا این معضل را مربوط به عملکرد دولت پیشین می داند؟
آیا آمار جدیدی از دانش آموزان جدید تارک و بازمانده از تحصیل وجود دارد و اگر دارد چرا اعلام نشده و اگر ندارد، چرا نسبت به تهیه این آمار کوتاهی صورت گرفته است؟
به نظر می رسد ظهور کرونا این حقیقت را عیان کرد که دو دولت ها بخشی از عملکرد مدیران سلیقه ای است و هیچ تضمینی برای به ثمر نشستن درست برنامه ها وجود ندارد؛ با این وجود ناگزیر باید این نکته را متذکر شد که بنیه علمی آینده کشور در گرو عملکردی معقول و خردگرا و شورا محور است و زاویه نگاه و نوع سلیقه سخصی وزیر و وکیل در این مسئله هیچ موضوعیتی ندارد و از درجه اعتبار ساقط است.
بنابراین باید مسئولان کشور در حوزه فرهنگ و آموزش به ویژه در جایی که پای آبروی آینده کشور در میان است با تکیه بر تحقیق و تفحص دوران مسئولیت خود را سپری کنند و با زبان آمار و وجود اطمینان به انجام کاری مبادرت کنند.
انتهای پیام/