به گزارش اسلام آباد خبر ،به نقل از خبرگزاری دانا؛ روز سه‌شنبه – ۳ مردادماه و پس از پایان نشست هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک، سیدمناف هاشمی دبیرکل کمیته و سرپرست کاروان اعزامی ورزش ایران به بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو، به اعلام مصوبات هیأت اجرایی و هم‌چنین در مهم‌ترین بخش، به ارائهلیست نهایی ورزشکاران و فدراسیون‌های شرکت‌کننده در بازی‌هاپرداخت.
در حالی که پیش‌بینی می‌شد تعداد تمام اعضای کاروان ایران اعم از ورزش‌کار و مسئول در حدود ۶۵۰ نفر باشند، با اعلام دبیرکل کمیته ملی المپیک این رقم به کم‌تر از ۵۰۰ نفر رسیده و احتمالاً شمارگان تمام ورزشکاران ایرانی رقابت‌کننده در دهکده بازی‌های ۲۰۲۲ به زیر ۳۰۰ نفر خواهد رسید که این امر در راستای جلوگیری از هزینه‌کردهای بدون آورده مدالی بوده است.
پیش از این بارها و بارها به کیفی‌سازی کاروان اعزامی ایران و شرکت در این رویداد مهم با نفراتی که شانس مدال دارند، اشاره شده بود و کاهش تعداد نفرات اعزامی نیز تا حدی، اثبات این مدعاست اما با نگاه کردن به لیست نهایی اعلامی، برخی ابهامات و پرسش‌ها پیرامون چگونگی اعزام برخی رشته‌ها و عدم اعزام برخی دیگر در اذهان پیش آمده است.
بدمینتون؛ یک سهمیه بی‌دلیل
پر بی‌راه نیست اگر فدراسیون بدمینتون را یک فدراسیون خالی از آورده در بخش قهرمانی و زنده به پشتوانه بخش همگانی، آن هم آماتور بدانیم. فدراسیونی که کسی یادش نیست آخرین بار کِی یک مدال قاره‌ای آورده و حتی در تورنمنتی درجه سه در خاک کشورمان هم توانایی کسب مدال و افتخارآفرینی را ندارد، اکنون از یک سهمیه بادآورده برخوردار شده است.
با درنظر گرفتن این که برای اعزام هر یک ورزش‌کار، هزینه ارزی سنگینی به خزانه کمیته وارد خواهد شد و عدم موفقیت آن ورزش‌کار به منزله هدررفت بیت‌المال هم هست؛ مشخص نیست چگونه و اساساً به چه علت این موهبت به سمت فدراسیونی روانه شده که رئیس آن حتی از نحوه انتخاب ورزش‌کار برای اعزام، درمانده است.
بیش‌تر بخوانید؛
هاشمی: مجمع بعد از بازی‌های آسیایی برگزار می‌شود/ پاداش ورزشکاران و مربیان تصویب شد
بوکس؛ همه برای هیچ
فدراسیون بوکس در ماه‌های اخیر حاشیه کم نداشته اما در این مطلب مجالی برای پرداختن به حواشی نیست. بوکسورهای ایرانی که حالا هم رئیس فدراسیون و هم سرمربی متفاوتی نسبت به سال گذشته و آن تاریخ‌سازی جهانی دارند، از روزهای معمولی خود هم دور شده و در یک لوپ باطل و تکراری در حال قدم زدن هستند که با این وجود هم به آن‌ها تعداد قابل‌توجهی سهمیه داده شده است.
۵ سهمیه مستقیم برای رشته‌ای که در مسابقات قهرمانی آسیا هیچ‌گونه آورده‌ای نداشته و تنها شکست پشت شکست آورده، با مترومعیار کیفی‌سازی هیچ سنخیتی نخواهد داشت و تنها به تماشاگران ایران در بازی‌ها اضافه خواهد کرد. معلوم نیست آیا اصلاً تعهدی مبنی بر کسب افتخار از رئیس این فدراسیون گرفته شده یا خیر.
والیبال و هندبال بانوان؛ ظرفیت حمایتی مغفول
فقدان نام این ۲ رشته بانوان در لیست بازی‌ها شاید بیش از هر رشته دیگری به چشم می‌آمد؛ مخصوصاً پس از نتایج اخیر دختران والیبالیست و هندبالیست ایرانی در مسابقات اسلامی و آسیایی و جهانی که هم در بعد حمایتی شانس جلب نظر مسئولان کمیته را داشتند و هم در بعد تبلیغاتی و حرفه‌ای اما در عین ناباوری، خبری از اعزام این ۲ تیم ایران به بازی‌ها نیست.
دوومیدانی؛ هیاهویی در باد گذشته‌ها
بی‌تردید ورزش مادر نیازمند بیش‌ترین توجهات و سرمایه‌گذاری‌ها بوده و هست اما این که در کاروانی با شعار کیفی‌سازی بخواهیم شانس مدال‌آوری را درنظر نگرفته و با نگاه به گذشته‌ها به سمت آینده پیش برویم، اصلاً منطقی نیست. پیش از این در مسابقات قهرمانی آسیا، دختران و پسران ایرانی از کسب مدال زرین طلا در قاره کهن عاجز مانده بودند.
باید توجه داشت که در رشته‌هایی مانند دوومیدانی که رکوردها مشخص است، از هفته‌ها پیش از اعزام تقریباً رنگ مدال‌ها قطعی می‌شود و فقط روز مسابقه و شرایطی خاص هستند که در ۱۰ درصد موارد، می‌توانند تغییرها را رقم بزنند. چه در بخش زنان و چه در بخش مردان، بعید به نظر می‌رسد که بتوانیم رنگی از طلا بر سینه ورزش‌کاران‌مان مشاهده کنیم.
حالا که ۶+۲ سهمیه برای این رشته درنظر گرفته شده و در واقع ۸ دوومیدانی‌کار در راه هانگ‌ژو هستند، باید به اسامی دقت بیش‌تری داشت. قرار نیست کسانی که سال‌ها پیش مدال آورده‌اند و تاریخ ساخته‌اند، اکنون که به سراشیبی دوران حرفه‌ای رسیده و رکوردهایی در حد صعود به فینال هم ندارند، به بودجه‌ای که سهم بقیه ورزش‌ها هم هست آسیب بزنند و آن را ضایع کنند.
بیش‌تر بخوانید؛
هاشمی: رتبه کاروان به مسائلی زیادی ربط دارد/ ژیمناستیک؟ بعدا اطلاع رسانی خواهیم کرد
تنیس؛ به رنگ خاکستری
همین روز گذشته بود که برای نخستین بار پس از نزدیک به نیم‌قرن، تیم ملی تنیس مردان ایران از دسته ۳ دیویس‌کاپ به دسته ۲ صعود کرده و جواز حضور در گرید ۲ مسابقات سال آینده را به‌دست آورد؛ آن هم در شرایطی که به شکلی طعنه‌آمیز، سهمیه‌ای به تنیسورهای مرد ایرانی برای شرکت در بازی‌های آسیایی اعطا نشده و یک سهمیه فقط برای دختران ایرانی درنظر گرفته شده است.
در نگاه حمایتی اعضای کمیته و ستاد عالی بازی‌ها به ورزش بانوان که نقدی نیست و اتفاقاً جای تمجید هم دارد اما این که این نگاه باعث چشم‌پوشی از اعزام مردان بشود، باز هم منطقی نیست. تنیسورهای پسر ایرانی در تورنمنت سری‌لانکا، کاری کرده‌اند کارستان و جای آن‌ها در هانگ‌ژو حتماً خالی خواهد بود.
جودو؛ یک حمایت به‌موقع
در خلال نقدها اما باید نگاهی ویژه به تصمیم به‌موقع و صحیح اعضای ستاد در بحث اعزام جودوکاها به هانگ‌ژو داشت. رشته‌ای که با تحریم و تعلیق ناجوان‌مردانه مواجه شده و در آستانه بازگشت به شرایط عادی است، به طور حتم می‌تواند بازگشت خوبی به تاتامی پس از ۴ سال دوری داشته باشد و چه بهتر که این نگاه هم در بخش زنان و هم در بخش مردان اتفاق افتاده است.
برای تجدیدنظر دیر نیست
لانگ‌لیست نفرات اعزامی به ستاد بازی‌های ۲۰۲۲ مدت‌ها پیش اعلام شده و این یعنی هنوز هم جای تجدیدنظر و یا بروز برخی تغییرات وجود دارد. بد نیست که اعضای ستاد با درنظر گرفتن بسیاری از ملاحظات و تشدید نگاه حمایتی از برخی رشته‌های مستعد، موجبات درخشش و افتخارآفرینی دختران و پسران ایرانی را فراهم کرده و نگاهی هم به آینده داشته باشند.