یادداشت- مسلم معین/ امروز قطعنامه ای که پیش نویس آن از سوی تیم دیپلمات های ایرانی حاضر در وین طی مذاکراتی طولانی با 6 کشور موسوم به 5+1 پذیرفته شده است در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح شده و به احتمال قوی به تصویب می رسد.
با ابراز تأسف عمیق بعید است آگاهان ازمفاد این قطعنامه، وقتی پایکوبی فرمایشی در معدود خیابان های کشور را دیده و یا تیترهای ذوق زده رسانه های زنجیره ای نا آگاه از کمترین جزئیات مذاکرات را خوانده اند، برای کشوری که بیش از یک قرن مبارزه با زیاده خواهی ها را در کارنامه خود دارد انگشت حسرت به دهان نگرفته باشند. کشوری که تقریبا از 50 سال پیش همه این زیاده خواهان را زمین گیر کرده است.
البته با تأسف بیشتر دیده شد که برخی از فعالان فرهنگی و سیاسی در شبکه های اجتماعی در دقایق نخست بعد از قرائت بیانیه خالی از محتوی و خالی از جزئیات مذاکره توسط ظریف و موگرینی، امضای مجازی ذیل موضوعی زدند که به دلیل عدم انتشار اصل سند تا آن لحظه حتی از کمترین داده ها و خروجی های آن بی اطلاع بودند. گرچه اصل این امضا های مجازی به دلیل فاصله زیاد از فضای واقعی چندان حایز اهمیت نیست اما اهمیت اصلی آن به این موضوع بر می گردد که دفاع از موضوع توافق بیشتر بر مبنای خواسته های سیاسی بوده است تا تحقق مصلحت کشور و مردم.
با تمام این تفاسیر و البته فارغ از خوش خیالی روزهای اول برخورد شبکه های سیما با موضوع جمع بندی مذاکرات هسته ای، روز گذشته فضای کارشناسی بسیاری از شبکه های تلویزیون شبیه غمکده کارشناسان سیاسی برای متنی بود که تیم مذاکره کننده آن را به عنوان پیش نویس قطعنامه ای پذیرفته اند که امروز در سازمان ملل تصویب خواهد شد.
واقعیت این است که متن پیشنویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را با واژه ای کمتر از یک "دسیسه آمریکایی" نمی توان نام گذاری کرد که با هدف خلع سلاح موشکی ایران درعین باقی ماندن ساختار تحریم ها و البته تجمیع همه قطعنامه قبلی علیه ایران در یک قطعنامه پایه ریزی شده است. موضوعی که احدی از تیم مذاکره کننده در وین حاضر به پاسخ گویی نسبت به چرایی وجود خدعه های واضح کشورهای مذاکره کننده با ایران در این قطعنامه نشد.
دسیسه ای که قطعا موارد ذیل را برای کشور رقم خواهد زد:
1. با تصویب قطعنامه ضد ایرانی عملا متن پر از نقص برجام که در موارد متعدد خطوط قرمز نظام را نقض کرده است لازم الاجرا خواهد شد و بررسی شورای امنیت و مجلس شورای اسلامی برای رد یا تصویب آن فانتزی خواهد بود. متن پر از نقص برجام که موارد مختلف آن با تکیه بر متن اصلی در شبکه اطلاع رسانی مرصاد در حال بررسی است و سه قسمت از آن به صورت مستند بررسی شده است.
2. جمهوری اسلامی ایران تا پیش از این، قطعنامه های ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد را علیه ایران که برای کشور های شرور و مخل نظم جهانی وضع می شود غیر قانونی اعلام کرده و از جامعه جهانی و نهادهای بین المللی می خواست که اگر سندی در راستای تهدید قلمداد شدن برنامه هسته ای ایران برای جهان دارند ارائه کنند. اما در شرایط فعلی تیم مذاکره کننده با مذاکرات طاقت فرسا پذیرفته اند که قطعنامه ای ذیل فصل هفتم (که برخورد نظامی با کشورهای خاطی طرف قطعنامه را در دستور کار می گذارد) علیه ایرن به تصویب برسد و این یعنی اذعان به شرارت ایران برای جامعه جهانی.
3. قطعنامه ی امروز با توجه به ساز و کار شورای امنیت و حق وتو اعضای آن عملا کاری کرده است که در هر شرایط زمانی حتی اگر یکی از کشورهای عضو اراده ای برای بازگرداندن قطعنامه پیشین علیه ایران داشته باشد به راحتی این خواسته در دسترس باشد و هیچ یک از اعضای دیگر با نظر مخالف (حتی روسیه و چین) قادر به ممانعت از بازگشت خودکار قطعنامه های قبلی نباشند.
4. محدودیت کامل در بهره گیری از ظرفیت موشک های بالستیک نه تنها خلع سلاح موشکی ایران به عنوان توان اصلی استراتژیک نظامی کشور است بلکه کوچکترین فعالیت هوا فضا برای ایران را غیر ممکن می کند. قسمت فاجعه بار اینجاست که تا 5 سال ایران از حق واردات و صادرات معمولی ترین ابزار جنگی و تسلیحاتی منع شده و حتی اگر از سوی یکی از کشورهای بند انگشتی حوزه خلیج فارس تهدید شود بر اساس این قطعنامه نه تنها حق استفاده از توان موشکی خود را ندارد بلکه حق مبادله با سایر کشورها برای تقویت توان دفاعی خود را نیز نخواهد داشت (بند 5 ضمیمهB)
5. بر اساس این متن استقلال کشور در ورود خروج هر محموله ای به ایران به حراج در اختیار سایر کشورها خواهد بود. یعنی همه کشورها حق دارند کشتی، هواپیما، پرنده و چرنده ای که باری را به سمت کشور حمل کرده و یا خارج می کند را بازرسی کنند که معلوم نیست تیم مذاکره کننده با چه منطقی این بند را پذیرفته است.
با دیدن این شاهکارهای حقوقی در پیشنویس قطعنامه و البته سخنان سخنگوی کاخ سفید مبنی بر اینکه پس از توافق ایالات متحده با اطلاعات و فراغ بال بیشتری می تواند به ایران حمله کند و البته با دیدن خوشحالی گروهک های تروریستی مانند تکفیری های حاضر در عراق و سوریه که ایران دیگر قانونا به مبارزین مردمی علیه آنها نمی تواند سلاح یا کمک برساند، باید فراخوان شادی به خیابان ها یا تیتر "تا باد چنین بادا.." در روزنامه های زنجیره ای را بررسی کرد.
تردیدی نیست که چنین تعهداتی برای جمهوری اسلامی ایران یک مخاطره امنیت ملی است و هیچگاه اجرا نخواهد شد اما معلوم نیست مسببین ایجاد این تعهدات که برای ایران بار حقوقی پذیرفته شده و مذاکره شده را به ارمغان آورده اند کی حاضر به توضیح و اقناع افکار عمومی خواهند شد.
تمام این شرایط را باید با عدم لغو چشمگیر تحریم ها و این جمله جدید و متناقض با مواضع گذشته از طرف دولتمردان تجمیع کرد که نباید از لغو تحریم ها انتظار معجزه داشت.
به نظر می رسد تنها راه باقی مانده در این منگنه بین المللی برای ایران موضع صریح و سریع وزارت خارجه در تجدید نظرخواهی برای متن قطعنامه است در غیر این صورت یک جو جهانی علیه ایران برای عمل به تعهداتی ایجاد شده است که کاملا غیرممکن و غیر عقلانی می نماید.
* فعال سیاسی رسانه ای / دانشجوی دکترای مدیریت رسانه