بیم ها و امیدها برای احیای قدرت خاندان هاشمی/ اصلاح طلبان کلید بهشت را به محسن هاشمی می دهند؟

به گزارشاسلام آباد خبر، به نقل از خبرنگارشبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ از تعارفات محسن هاشمی بگذریم، هیچ کس نیست که نداند وی همواره در تکاپو برای نشستن بر جایگاه شهردار تهران بوده و این یکی از آرزوهایی است که همیشه در ذهن فرزند بزرگ خانواده هاشمی رفسنجانی بوده است.

سوز باد زمستانی دالان های شهرداری و شورای شهر تهران در خیابان بهشت، پاتیخت را در آستانه نوروز به کما برد. خبرهایی که هرچند برای بسیاری قابل پیش بینی بود ولی برای عده ای خوشحال کننده و کورسوی امیدی جهت رسیدن به آرزوی دیرینه خود. فرزند ارشد خانواده هاشمی رفسنجانی، رگه هایی از تجربه سیاسی پدرش را در خود دارد و به نظر می رسد برای رسیدن به هدف خود در عرصه سیاسی بسیار محتاط و با صبوری رفتار می کند. او قصد ندارد تا همه برگ های خود را با یکباره به دل آتش زدن بسوزاند و زمینه سازی و مطالبه گری را وسیله ای مطمئن جهت شهردار شدنش می داند.

سال 1392 تنها یک برگه رای محسن هاشمی را از بهشت دور کرد. رای نخست شورای شهر تهران در انتخابات با یک میلیون هفتصد هزار رای در سال 1396 به نام او رقم خورد. کسی که اگر از شورا خارج می شد و به عنوان شهردار انتخاب می شد برای افکار عمومی با توجه به چنین پشتوانه ای در انتخابات زیاد دور انتظار نبود و شاید استقبال نیز می شد. ولی موانعی که بر سر راهش قرار داشتند نه از اردوگاه رقیب بلکه از سوی هم طیفی های اصلاح طلب خودش بودند. مانعی که به نام میثاق نامه به سمت شورا روانه شد تا راه هاشمی را ببندند. مخالفان هاشمی در میان اصلاح طلبان میثاق نامه را به عنوان تعهد اخلاقی اعضای شواری شهر دانستند که باید در 4 سال آتی در شورا بمانند و برای محکم کاری افکار عمومی را نیز در این راه به عنوان پشتوانه این میثاق نامه علم کردند.

شاید تا اسفندماه سال گذشته صحبت از میثاق نامه خط قرمز اصلاح طلبان برای شورای شهر بود ولی غلامحسین کرباسچی پس از استعفای محمدعلی نجفی اعلام کرد که میثاق نامه وحی منزل نیست و عده ای نیز آن را امضا نکرده اند. در همین حال با تمام شدن کار نجفی در شهرداری برخی از اعضای شورای شهر عنوان می کنند که شهرداری می خواهند که عملگرا باشد. کاملا واضح است که شکست طرح اصلاح طلبان در برخورد صرف سیاسی با کارنامه محمدباقر قالیباف راه به جایی نبرده و نتوانسته افکار عمومی را اقناع کند بر همین اساس نیاز به یک مدیر اجرایی عملگرا جهت شروع پروژه هایی در قامت شهر تهران در دستور کار قرار گرفته و یکی از گزینه های موجود در قحط الرجال اصلاح طلبان، محسن هاشمی است.

انتقادات به مدیریت نجفی

هرچند رئیس شورای شهر تهران بارها برای خالی نبودن عریضه از حمایت شورای شهر از مدیریت نجفی سخن گفته ولی در مورادی انتقادات صریحی نسبت به عملکرد شهرداری داشته است. وی در چهل و سومین جلسه شورای شهر در بهمن ماه سال گذشته بر ناکارآمدی شورای شهر و شهردار کنونی تهران در طی فعالیت شش ماهه  اعتراف کرد. رییس شورای شهر تهران با لحنی عنوان کرده بود: «باید معترف شویم در شش ماه سپری شده از دوره مسئولیت ما انتظار عمومی از تحول در مدیریت شهری برآورده نشده است».

البته نخستین بار نبود که رییس شورای شهر تهران این چنین بر مدیریت شهری و شخص شهردار تهران می تاخت. هاشمی همین در جریان برف تهران نیز عملکرد شهردار تهران را زیر سوال برد: « در پی بارش برف شدید اقداماتی در راستای بازگشایی معابر اصلی انجام شد اما متاسفانه شهرداری تهران نسبت به برف‌روبی و آماده‌سازی کوچه پس‌کوچه‌ها عملکرد خوبی را نداشت.»

وی پس از استعفای نجفی در نشست فصلی مدیران شهرداری به گونه ای سخن گفت که گویا برنامه های جدی برای مدیریت تهران دارد و کنایه هایی نیز به مدیریت ناکارآمد زد: « فردی که نتواند که مسئولیت محول شده به او را با بهترین نحو ممکن و با رعایت کارآمدی واثربخشی به انجام برساند در امانت خیانت کرده است و مدیریت او مشروعیت ندارد هرچند به لحاظ فردی و ظاهری بیشترین تقید را داشته باشد.»

در این میان سوالی که ایجاد میشود این است که آیا نقدهای  محسن هاشمی را باید صرفا یک نقد درون گفتمانی و اعتراف صادقانه دانست که چشم خود را بر واقعیت های موجود شهر گشوده است و یا آنکه آن را زمینه­ای برای یک دورخیز بلندتر تلقی کرد؟ دورخیزی که شهردار شدن محسن هاشمی را در پی خواهد داشت.

جریان کارگزاران صراحتا اعلام کرده که هاشمی گزینه اصلی و مطلوب آنهاست و در پی زمینه سازی جهت رسیدن وی به ساختمان شهرداری است اما در این بین گروه  های تاثیرگذار دیگری چون اتحاد ملت در شورای شهر همچنان تمایل دارند تا گزینه ای غیر از او را وارد شهرداری کنند و بیشترین مانع تراشی ها بر سر هاشمی نیز از این جهت صورت می گیرد.

در این میان محسن هاشمی به عنوان جدی ترین گزینه­ای که هشت ماه پیش شهردار شدنش مطرح بود، بار دیگر بر سر زبان­ها می افتد. محسن هاشمی با توجه به تجربیاتی که در شهرداری تهران دارد از ظرفیت بیشتری نسبت به نجفی برخوردار است، هرچند به غیر از ریاست شورای شهر هرگز در جایگاه مهمی نبوده و قبل از شورا تجربه معاونت عمرانی دانشگاه آزاد و مدیرعاملی مترو را برعهده داشته و بر همین اساس نمی تواند با فردی مانند محمدباقر قالیباف از لحاظ کارکردی در یک ردیف قرار گیرد. با این وجود در میان گزینه های اصلاح طلب خیرالموجودین محسوب می شود.

از سوی دیگر یدک کشیدن نام هاشمی رفسنجانی علاوه بر ایجاد محبوبیت برای او در میان لایه هایی از حامیان اصلاح طلب، زمینه لابی گری مناسبی را نیز برای وی فراهم می کند. با این حال مساله شهردار شدن محسن هاشمی با وجود میل شخصی او و نیز امکان های موجود با موانعی نیز روبروست که شاید مهمترین آنها موضوع ورود چمران به شورا در صورت خروج محسن هاشمی از آن باش. همچنین در کنار محسن هاشمی از کسی مانند اسحاق جهانگیری نیز نام برده می شود تا برای جانمایی در انتخابات 1400، بهشت را انتخاب کند تا هم از مشکلات ناکارآمدی دولت به دور بماند و هم آنکه برای انتخابات ظرفیت سازی کرده و از  امکانات شهرداری بهره گیرد. از سوی دیگر محسن مهرعلیزاده، پیروز حناچی و سمیع الله مکارم نیز لابی های خود را با اصلاح طلبان شروع کرده اند تا این بار شاید قرعه به نام آنها افتاد.