جام جهانی 1994/ جادوی بودا باطل شد، جام به سامبا رسید

 

در حقیقت اعطای افتخار میزبانی پانزدهمین دوره جام جهانی به آمریکا سبب تعجب بسیاری شد زیرا هرگز فوتبال در این کشور از مقبولیتی مناسب نسبت برخوردار نبود. 

 

 

در مراکش به عنوان بزرگترین رقیب آمریکا برای کسب میزبانی جام جهانی ناامیدی موج می زد چرا که از زمان شروع جام جهانی در سال 1930 هیچ کشور آفریقایی میزبانی این رقابت ها را عهده دار نشده بود. 

 

از طرفی مراکش با داشتن فقط 2 ورزشگاه، امکانات لازم را برای برگزاری چنین دیدارهای با اهمیتی در اختیار نداشت. 

 

در نهایت "ژائو هاوه لانژ" رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) با انتخاب آمریکا درهای تازه ای را به روی فوتبال گشود. 

 

این جام پرگل سرشار از هیجان، غم، شادی و شگفتی بود. بلغارستان که در 16 دیدار پیش خود در مرحله نهایی جام جهانی طعم پیروزی را نچشیده بود، با شکست آلمان مدافع عنوان قهرمانی راهی مرحله نیمه نهایی شد. 

 

 

"دیه گو مارادونا" ستاره بی بدیل فوتبال جهان و آرژانتین نیز به علت مثبت بودن نتیجه آزمایش دوپینگش از این رقابت ها کنار گذاشته شد. 

 

همچنین "آندرس اسکوبار" مدافع تیم ملی کلمبیا به این علت که در دیدار برابر آمریکا به تیم خودی گل زده بود، پس از بازگشت به کشورش به ضرب 12 گلوله به قتل رسید. 

 

 

تیم بی ادعای میزبان هم در دور دوم با برزیل بازی کرد و با آنکه با تک گل "روماریو" شکست خورد اما سرفرازانه از این رقابت ها کنار رفت. 

 

برزیل بدون شک بهترین تیم این رقابت ها بود اگرچه پیروزی این تیم در فینال در ضربات پنالتی طعم خوبی برای هواداران برزیل در سراسر جهان نداشت اما آنها شایسته کسب چهارمین عنوان قهرمانی بودند. 

 

با آنکه ورزش های بسکتبال، بیسبال و فوتبال آمریکایی در کشور میزبان به مراتب از جذابیت و محبوبیت بیشتری برخوردار بود اما پانزدهمین دوره جام جهانی با استقبال کم نظیری روبرو شد. 

 

در این دوره 147 کشور در رقابت های مقدماتی جام جهانی شرکت کردند که رکورد تازه ای محسوب می شد. در میان این تیم ها، آفریقای جنوبی دیده می شد که پس از غیبتی طولانی در عرصه فوتبال برای رسیدن به جام جهانی تلاش می کرد. در این دوره هم تیم های بزرگی غایب بودند. 

 

انگلیس، دانمارک (قهرمان جام ملت های 1992 اروپا)، پرتغال، لهستان و بار دیگر فرانسه که با گل دیر هنگام بلغارستان در آخرین دیدار مقدماتی از صعود به جام جهانی باز ماند. همچنین یوگسلاوی هم به دلیل بروز جنگ داخلی با بوسنی از این رقابت ها کنار گذاشته شد.

 

 

آمریکا، آلمان، برزیل، بلژیک، ایتالیا، آرژانتین، کامرون، مراکش، نیجریه، بولیوی، کلمبیا، مکزیک، بلغارستان، ایرلند جنوبی، هلند، رومانی، اسپانیا، روسیه، یونان، نروژ، سوئد، کره جنوبی، عربستان و سوئیس 24 کشوری بودند که در این دوره جام جهانی با یکدیگر به رقابت پرداختند. 

 

در طول یک ماه رقابت های جام جهانی، با وجود گرمای طاقت فرسا، میزان تماشاگران به رکورد 3 میلیون و 589 هزار و 538 نفر رسید که میانگین 68991 تماشاگر برای هر بازی را ثبت کرد.

 

 

 

برای مهیج تر شدن بازی ها، فیفا تغییری در قوانین فوتبال ایجاد کرد؛ جلوگیری از از تکل از پشت، ساده تر کردن قانون آفساید و 3 امتیاز برای هر برد بجای 2 امتیاز. همچنین در این جام سهمیه آفریقا از دو تیم به سه تیم افزایش یافت. 

 

صعود آمریکا و عربستان به دور دوم از شگفتی های این جام بود. عربستان با گلزنی "سعید العویران" در برابر بلژیک که می توان آن را بهترین گل جام جهانی نام برد به این مهم دست یافت. 

 

روسیه با وجود کسب رکورد پنج گل زده به وسیله یک نفر (اولگ سالنکو) در دیدار با کامرون نتوانست به دور بعد صعود کند. 

 

همچنین روژه میلای کامرونی 42 ساله با زدن یک گل به روسیه عنوان مسن ترین گلزن جام جهانی را بار دیگر از آن خود کرد (وی در جام جهانی گذشته نیز با زدن گل در 38 سالگی این عنوان را به خود اختصاص داده بود). 

 

در مرحله یک چهارم نهایی برزیل خود را در مصاف با هفت تیم اروپایی دید که یکی از آنها ایتالیای سرسخت بود. ایتالیا در دور نخست به سختی از گروه خود صعود کرد و در یک هشتم نهایی به سد نیجریه خورد. در حالی که ایتالیا یک گل خورده بود و با اخراج "جیان فرانکو زولا" 10 نفره بازی می کرد، لاجوردی پوشان با کمک "روبرتو باجو" بهترین جادوی "هودینی" خود را اجرا کردند. 

 

 

 

این بازیکن خوش فکر و باهوش علاوه بر زدن دو گل در این دیدار، سه گل نیز در مراحل یک چهارم نهایی و نیمه نهایی به تیم های اسپانیا و بلغارستان زد تا یک تنه ایتالیا را به فینال جام جهانی هدایت کند. 

 

دیدار برزیل و هلند در مرحله یک چهارم نهایی را به حق باید بهترین بازی جام دانست. برزیل در حالیکه 2 بر 0 از حریف پیش بود بازی را در نهایت با نتیجه 3 بر 2 به پایان رساند. به به تو، مازینیو و روماریو زننده 3 گل برزیل بودند ضمن اینکه این پیروزی شادی تولد پسر به به تو را برای او مضاعف کرد. 

 

 

17 جولای 1994 تیم های برزیل و ایتالیا در ورزشگاه "رز پاول پاسادنا" برای برگزاری فینال جام جهانی مقابل هم صف آرایی کردند اما این دیدار که به نظر می رسید بازی زیبا و ایده آلی باشد در عمل به یک نبرد فیزیکی و خسته کننده تبدیل شد. 

 

فینال جام جهانی 1994 در وقت های قانونی و اضافه به تساوی بدون گل رسید و برای نخستین بار سرنوشت جام جهانی به ضربات پنالتی کشیده شد. 

 

در نهایت شاگردان کارلوس آلبرتو پریرا در تیم برزیل با نتیجه سه بر دو در ضربات پنالتی تیم آریگو ساکی ایتالیایی را شکست دادند و این کشور را پس از 24 سال بار دیگر به قهرمانی جهان رساندند. بای این قهرمانی، برزیل به نخستین تیمی تبدیل شد که جام جهانی را چهار بار لمس کرده است. 

 

 

روماریو، برانکو و دونگا سه بازیکنی بودند که به پنالتی های برزیل را به گل تبدیل کردند و ضربه مارسیو سانتوس هم از دست رفت. در سوی مقابل دمتیریو آلبرتینی و آلبریگو اوانی تنها مردان موفق ایتالیا در ضربات پنالتی بودند و فرانکو باره سی، دنیله ماسارو و روبرتو باجو هم در گل ردن پنالتی های خود ناکام ماندند. 

 

در دیدار رده بندی این رقابت ها هم سوئد با نتیجه چهار بر صفر از سد بلغارستان گذشت و بر جایگاه سوم ایستاد.

 

روماریو برزیلی جایزه بهترین بازیکن جام جهانی را کسب کرد و اولگ سالنکو از روسیه و هریستو استویچکوف از بلغارستان با شش گل مشترکا، آقای گل شدند. 

 

141 گل در 52 بازی این جام وارد دروازه ها شد تا به صورت میانگین در هر بازی شاهد 2/71 گل باشیم.

 

نکات جالب جام جهانی 1994

 

 آمریکا با وجود نداشتن سابقه طولانی در ورزش فوتبال، شاهد بالاترین حضور تماشاگران در تاریخ مسابقات جام جهانی بود. نزدیک به 5/3 میلیون نفر با متوسط 69 هزار نفر برای هر مسابقه، دیدارها را تماشا کردند. این میزان در جام جهانی 1990 ایتالیا 5/2 میلیون نفر با متوسط 48 هزار نفر در هر مسابقه بود. 

 

برخی از بازیکنان سرشناس روسیه برای اعتراض به انتخاب "پاول سادیرین" به عنوان سرمربی در خانه ماندند. 

 

انتهای پیام/